Outreach Mozambique

Allereerst excuses voor mijn radiostilte tijdens mijn outreach, maar zoals verwacht hadden we geen Wi-Fi. In een woord, mijn outreach was AMAZING!

Na de 9 dagen in Londen vlogen we naar Mozambique en zouden we daar voor 3 weken in het IRIS children centrum  verblijven. Omdat het van beide kanten zo goed beviel, mochten we een weekje langer verblijven in het centrum. Dat betekende dat we niet alleen kerst maar ook Oud en nieuw met de kinderen hebben gevierd.

In het centrum verblijven 220 kinderen. Op het moment dat we er waren hadden ze schoolvakantie. Ik zal jullie kort vertellen hoe een dag er ongeveer uitzag. Elke ochtend om 8 uur ging er een sirene, waarbij de kinderen wisten dat breakfast gereed was. Twee meiden van ons team ging dan richting de algemene keuken om broodjes en thee te halen. Het ontbijt was namelijk ons enige moment van de dag dat we als team samen waren.
Iedere dag hadden we verschillende ministry opties. Straatevangelisatie, voedselpakketten pakken voor de allerarmste, bezoek aan het ziekenhuis om voor de mensen te bidden enz.. er waren telkens een aantal plaatsen om deel te kunnen nemen aan de activiteit. Vaak ging een deel van de groep naar een van de opties en bleef de rest van het team in het centrum om met de kinderen te spelen. Lunch en diner aten we met de kinderen. Wanneer de sirene ging, liepen we met zn allen richting de refetoria, ( etensplek) en zaten we verspreid tussen de kids aan de tafels. De jonge kids aten in hun eigen verblijf maar schat dat we met ongeveer 100 kids aten.
Tijdens alle maaltijden vond ik een soort vaste plek aan de tafel met de jongens tussen de 11 en 15 jaar. De maaltijd was altijd rijst, maar met different groente. Bonen, soort groene kool, soms een gefrituurd visje (inclusief de ogen), salade of een stukje kip.
Op woensdagavond was ons favoriete maal want dan kregen we spaghetti en een banaan!
Eten met de kids was iedere dag weer een feest.

Op de vrijdagen hadden we de oppertunity om de bocaria (vuilnisbelt) te bezoeken. Eerst startte we om een klein kerkje aan de rand waar we liedjes zongen en danste met de ongeveer 50 kids die binnenstroomden. Vervolgens splitste de groep op en ging er een groep naar de top en bleef een groep achter in de kerk. Ik ging mee met de groep naar de top van de vuilnisbelt. Als je bovenaan bent en rondkijkt, dan wordt je wel even stil. Mannen, moeders en kinderen zijn bezig met het uitzoeken van het vuilnis op zoek naar plastic om te verkopen of naar bruikbaar voedsel om te eten. Een kind van 4 jaar loopt op zijn blote voeten over het afval inclusief glasscherven en alles wat er ligt. Op dat moment besef je dat dit realiteit is. In de verte komen vuilniswagens aan met 'nieuw en vers' vuilnis en de mensen dringen rondom de wagen om het beste te kunnen vinden.
We startte eerst met gebed voor de mensen als team zijnde. Vervolgens liepen we over het vuilnis toe om voor de mensen te bidden en ze te bemoedigen. Deze mensen wonen aan de rand van de vuilnisbelt en komen dagelijks om te zoeken en te kunnen overleven.
Na 2 uur op de vuilnisbelt gingen we terug naar de kerk om nog wat te zingen met de kids en brood uit te delen.
Wat me raakt is wanneer je in de ogen kijkt, je vreugde en een grote glimlach ziet, maar dan beseft dat ze niks hebben en leven op een vuilnisbelt hun realiteit is.

Na ons verblijf in het IRIS centre, zijn we 2 dagen naar zuid Afrika geweest om een nieuwe stempel te halen voor ons visum. Vervolgens terug in Mozambique waar we onze laatste 9 dagen verbleven op een YWAM base in Machava. Tijdens onze tijd daar hebben we veel evangelisatie gedaan in verschillende communities. Langs de huizen, de gospel vertellen en ze uitnodigen voor een dienst die we 's avonds georganiseerd hadden. Daarnaast hebben gebeden voor moeders met baby's die zaten te wachten in het ziekenhuis en op het moment dat we richting de uitgang liepen, werden we geroepen en was een vrouw net bevallen van haar zoontje en mochten we hun zegenen. Een mooi en bijzonder moment, maar ook weer een realisatiemoment op het moment dat je binnenloopt en moeder daar ligt met het kind. Geen vader of familie om haar heen. Waarschijnlijk zal ze samen met haar zoontje het ziekenhuis verlaten en samen verder leven.

Zo heb ik een geheugen vol met mooie, indrukwekkende, hartverscheurende en bovenal vrolijke herinneringen.
Ik heb een super outreach gehad. Het ging al mijn verwachtingen te boven.

Op het moment zijn we onderweg van Mozambique terug naar Belize. Deze terugreis duurt 3 dagen waarvan we in totaal 30 uur in een vliegtuig zullen zitten, totaal 13 uur overstap tijd hebben, 12 uur in een bus zitten en tot slot 1,5 uur ons in een boot bevinden, voordat we weer terug zijn op de basis in Belize.

Terug op de basis in Belize hebben we nog 4 weken les. De laatste week zal in het teken staan van voorbereiding op onze terugkomst naar huis. Het is leuk om weer terug te gaan naar de basis in Belize en alle verhalen van de twee andere outreachgroepen te horen. Daarnaast ook nog een maandje genieten van de prachtige locatie en de mooie mensen die ik heb leren kennen.